Hij wordt in januari 62 jaar. Hij is geboren en woont nog steeds in het Brabantse Schijf. Hij werkt bij de Gemeente Rucphen en is gek op de paardensport, rockmuziek en fietsen in het bos. Ook is Jos groot fan van het radioprogramma “Langs de lijn”. Als hij thuis is, luistert hij trouw iedere zaterdagavond naar de verslagen van de dan bezig zijnde sporten. De paardensport staat van deze hobby’s met stip op nummer 1, want buiten Jumping Amsterdam is hij ook vrijwilliger bij het CHIO Rotterdam, het NK dressuur, Exloo, Stal Argonaut en Jos gaat zelfs de grens over naar het Belgische Lier. Bij de komende editie van ons concours viert hij zijn 30 jarig jubileum als vrijwilliger en hij is nog lang niet van plan om te stoppen. Enthousiastere vrijwilligers dan hij zijn er bijna niet, we moeten regelmatig zijn woordenstroom even stoppen om hem te kunnen blijven volgen, maar het is genieten om hem te horen praten. Aan het woord is Jos Struys !
Hoe het allemaal begon.
Jos: “In 1992 ben ik begonnen als vrijwilliger. Ik was stalknecht op een stal in Schijf en daar ontmoette ik vier dames die de prijsuitreikingen verzorgden in Amsterdam: Judith, Mieke, Marian en Linda. Via hen ben ik overal posters op gaan hangen, ik heb folders rondgebracht, alles om kaarten te verkopen. Ik kreeg daar een vrijkaartje voor. Dat vond ik heel leuk, want daarvoor kocht ik altijd een kaartje en dan ging ik op de tribune zitten en alles kijken. Noelle Nanning haalde mij echt binnen tijdens het evenement en van haar kreeg ik ook mijn eerste Jumping Amsterdam jas, waar ik heel erg trots op was. Ik ging allerlei klusjes doen. Startlijsten bijvullen, uitslagenlijsten kopiëren, dat soort dingen. Ook protocollen ophalen bij de juryleden en dan naar de rekenkamer brengen, wat ik heel lang ben blijven doen. Een paar jaar geleden kwamen de computers helaas en toen hoefde ik dat niet meer te doen. Nu doe ik weer mijn oude werk, alles wat ik kan doen daar help ik bij.
Wereldbeker.
Ik vind alle concoursen leuk, maar Amsterdam is zo gezellig ! Mooie sport, leuke standjes, het losrijden tussen de standjes. Ook vind ik leuk dat ik altijd veel bekende Nederlanders zie. Gerard Joling, Henny Huisman, ex premier Jan Peter Balkenende, Andre van Duin, de presentatoren van mijn favoriete radioprogramma “Langs de lijn”, die heb ik allemaal gezien”. We horen de trots in Jos zijn stem. Wat Jos het allermooiste vindt aan Jumping is de wereldbeker, zowel in het springen als in de dressuur. Jos: “De wereldbeker vind ik zo mooi en spannend, jammer dat dat op geen enkel ander concours in Nederland meer is, maar dat maakt Amsterdam ook bijzonder. Wereldbeker = Jumping Amsterdam !”
Rob Ehrens en Dinja van Liere.
Jos is niet te stoppen. We zijn benieuwd naar zijn voorkeuren. Dressuur en springen vindt hij even leuk. Bij het springen kent hij meer mensen, maar in de dressuur ligt zijn favoriete werk, het protocollen ophalen. De kilometers die Jos al gemaakt heeft tussen juryhokjes en rekenkamers zijn niet te tellen en zijn stappenteller heeft al heel wat concoursdagen overuren gemaakt. Jos: “Bij de dressuur is Dinja van Liere mijn favoriet momenteel. Ik heb haar in Rotterdam ontmoet en ze was zo aardig en ik vind haar zo goed, hopelijk is ze ook in Amsterdam. Maar Nederland moet wel sterker worden, net als Isabelle Werth en Charlotte Dujardin. Nederland moet in Amsterdam de tanden op elkaar zetten en winnen! Voor de toekomst denk ik dat Daphne van Peperstraten de nieuwe ster van Nederland wordt. Ik heb haar bij de Young Riders gezien en ik vind haar heel erg goed.
Bij het springen zijn Rob en Robbert Ehrens mijn favorieten. En Maikel van der Vleuten, die was zo geweldig in Tokio, ik heb naar hem gekeken en gezien hoe hij de bronzen medaille won, heel mooi vond ik dat. Maar nu vind ik het heel erg voor Rob Ehrens. Hij kent alle paarden en ruiters zo goed en hij heeft het zo goed gedaan, van mij mag hij altijd terugkomen.
Jumping gemist.
Dit jaar kon Amsterdam niet doorgaan, bijna alle concoursen gingen niet door en daar was ik heel verdrietig door. Het deed zelfs pijn na bijna 30 jaar. Ik vond het heel erg dat ik niet kon helpen en iedereen niet kon zien. We moeten vechten om het in januari weer door te kunnen laten gaan. Nu zijn de Corona besmettingen weer zo hoog, ik vind het een drama. Iedereen moet zorgen dat hij niet besmet raakt en in Den Haag moeten ze Amsterdam door laten gaan. Ook voor de paarden. Die zijn hun ritme kwijt, ze kunnen niet elke keer trainen en dan weer thuis moeten blijven, dat is niet goed voor ze. De kaartverkoop is al begonnen en die gaat heel goed, iedereen wil weer komen kijken. Ik was pas in Exloo en had mijn Jumping Amsterdam jas aan en zelfs standhouders spraken mij aan, die willen ook weer zo graag, het moet gewoon doorgaan, iedereen wil Amsterdam!“
Tenslotte wil Jos nog graag aan de volgers van Jumping Amsterdam vertellen dat hij zelf ook een pony en 2 paarden heeft. Allen pensionado’s, maar Jos gaat er iedere dag vroeg zijn bed voor uit. Voor zijn werk zijn ze verzorgd, dan gaat hij naar zijn baas en na zijn werk is zijn gang weer naar de paarden.
Je bent een held Jos! Je bent een geweldige vrijwilliger die zich onbeperkt inzet voor onze sport. Je loopt je benen uit je lijf en gaat door weer en wind. Dank voor 30 mooie jaren Jumping Amsterdam en we hopen dat er nog velen zullen volgen!
