De architechten van het parcours, Quintin Maertens en Louis Koninckx, hadden een puik stukje werk geleverd met het bouwen van deze 2024 editie van de wereldbekerwedstrijd in Amsterdam. Het was een lang parcours waar zowel de hindernissen als de tijd een grote rol speelden. Die hoge moeilijkheidsgraad was nodig ook want het deelnemersveld tijdens deze Wereldbeker van Amsterdam was van het allerhoogste niveau met een deel van de beste springpaarden ter wereld. Er was geen bepaalde hindernis te noemen die het gros van de fouten veroorzaakte want de fouten werden gemaakt van de eerste tot de laatste hindernis, ter onderschrijving dat het een zeer fair en gebalanceerd parcours was dat de parcourbouwers hadden neergezet. Met 455 meter was het een lang parcours dat bestond uit 14 hindernissen en 17 sprongen met een maximale hoogte van 1m60.

Het verloop van de wedstrijd bracht direct al een feeststemming op de uitverkochte tribunes teweeg toen al vroeg in de wedstrijd de Nederlanders Jur Vrieling met Griffin van de heffinck (v.Castelino van de Helle) en Marc Houtzager met Sterrehof’s Dante (v.Canturano) foutloos reden en een barrage verzekerde.
Bijna mocht ook Maikel van der Vleuten met O’Bailey vh Brouwershof (v.Darco) zich voor die barrage melden maar een tijdsoverschrijding van maar 0.01 seconde bracht een strafpunt op het bord en zette daarmee een streep door een barrage. Vermeld moet worden dat de hengst en Maikel een geweldige ronde lieten zien wat het extra jammer maakte dat dat niet beloond werd met een barrageplaats. Uitendelijk zou de combinatie achtste worden.

Ook Angelica Augustsson Zanotelli met Kalinka van de Nachtegaele (v.Epleaser van ’t Heike) en Julien Anquetin met Z Ice Cube Z (v.Zacharov) lieten alle balken in de houders liggen maar kregen net als van der Vleuten een strafpunt voor het passeren van de toegestane tijd. Augustsson Zanotelli was 0.10 seconden te langzaam en Anquetin 0.16 seconden.

Het zou geruime tijd duren eer de volgende foutloze viel te bewonderen maar daarna leek het of de concurrentie had gezien hoe het moest en voegden Pieter Clemens met Emmerton (v.Silvio I), Gilles Thomas met Luna van het Dennehof (v.Prince van de Wolfsakker), Willem Greve met Highway TN (v.Eldorado van Zeshoek), Daniel Coyle met Legacy (v.Chippendale Z) en last but not least Denis Lynch met Vistogrand (v.Fantaland) zich bij de twee Nederlanders.

Zeven combinaties streden dus om de wereldbekerpunten en de 57.000 euro die de winnaar in ontvangst mocht nemen. Als eerste van die zeven was het Jur Vrieling die het barragebal opende. Zijn schimmel is al geruime tijd in goede vorm en deze plaats in de barrage kwam dan ook niet als een verrassing. Met een bijna perfecte rit zette Vrieling direct de toon door foutloos te blijven. Maar een hapering in een rollback naar de een na laatste hindernis koste wat tijd. 40.40 seconden werd daarmee de te kloppen tijd. Marc Houtzager zou Marc Houtzager niet zijn als hij zich al bij voorbaat gewonnen zou geven. Helaas pakte de korte draai die hij maakte naar de dubbelsprong niet helemaal goed uit met een fout als gevolg en een hoop tijdverlies. Zijn tijd van 42.59 seconden bracht hem op het eind naar de zesde plaats.

Na de Nederlanders was het de beurt aan de Belgen waarvan Pieter Clemens met Emmerton de eerste was. Dit paard kennen we goed in Nederland want tot halverwege vorig jaar maakte hij furore met Lars Kersten. Ook Pieter Clemens lukte het niet om foutloos te blijven en zelfs als hem dat wel was gelukt dan nog zou hij ruim een seconde langzamer zijn geweest dan Vrieling. Zijn landgenoot Gilles Thomas had meer succes want ook in de barrage liet hij alle hindernissen onberoerd. Zijn tijd van 41.84 seconden was edoch niet snel genoeg om Vrieling te bedreigen.

Willem Greve is met Highway TN altijd een bedreiging voor iedereen en dat was deze keer niet anders. Met zijn geweldig springende hengst ging hij gelijk voortvarend van start en lag halverwege zijn rit al een seconde voor op de leider in de wedstrijd. Toen hij daarna ook nog een vlotte draai kreeg daar waar Vrieling een galopsprong extra moest nemen, was het verschil gemaakt en nam hij in 38.33 seconde de leiding over. Het publiek in Amsterdam ging uit hun dak toen Greve door de finish kwam. Het is die sfeer waar ruiters en publiek het over hebben als ze vertellen dat Jumping Amsterdam een uniek paardenfeest is.

Maar hoe prachtig de rit van Greve ook was, hij wist dat de winst nog lang niet binnen was aangezien na hem twee Ieren kwamen die tot de snelsten ter wereld worden gerekend. Daniel Coyle was de eerste van hen. Met zijn paard Legacy heeft hij al vele hoofdrubrieken op zijn naam geschreven, waaronder de FEI Jumping World CupTM in Leipzig een week eerder, en het was direct duidelijk dat hij die van Amsterdam er heel graag aan wilde toevoegen. Met een wending zo scherp als een scheermes naar de dubbelsprong had hij het gat geslagen met Greven en gaf dat de rest van zijn parcours niet meer weg. Met maar liefst drie seconden scherpte hij de tijd van Willem Greve aan en stelde daarmee de laatste starter voor een schier onmogelijke opgave. Maar die laatste was niemand anders dan Denis Lynch die wel vaker het onmogelijk deed. Helaas voor de Ier ging zijn hoop op de winst al snel in rook op toen hij zijn eerste fout maakte en een hoge klassering vervloog toen daar nog een tweede fout aan werd toegevoegd.

Zo kwam er een eind aan wederom een fantastische editie van Jumping Amsterdam met Daniel Coyle als winnaar van de Wereldbekerwedstrijd en Willem Greve als de beste ruiter van het concours.

Marcel Dufour