Medewerker in de spotlights: Hank van Kampen  

Jumping Amsterdam kan ieder jaar rekenen op vele trouwe medewerkers. Maandelijks spreken we met één van hen. Dit keer is het de beurt aan pistemanager Hank van Kampen.

Hank is 48 jaar, geboren in de Noordoostpolder en inmiddels wonend in de Achterhoek. Hij is paardendierenarts, woont samen met zijn vriendin en is vader van Elin (8) en Hugo (6). Zijn vriendin rijdt paard en geeft beroepsmatig les. Thuis hebben ze zes paarden en twee pony’s voor de kinderen. Dochter Elin is al een echt ponymeisje en zal zelfs op de Jumpertjes kinderochtend aan de start komen in de Bixie rubriek vertelt Hank trots. Zelf is hij na zijn studie in Gent gestopt met rijden. Zijn hobby’s zijn fietsen, skeeleren en schaatsen. Tenslotte is hij teamdierenarts van de Nederlandse dressuurjeugd en in de laatste week van januari pistemanager tijdens Jumping Amsterdam.

Al ca. 25 jaar Jumping

Hank: “De eerste keer dat ik op Jumping kwam was met mijn kennis Chris van Dam. Dat moet in 1997 of 1998 geweest zijn toen het evenement nog in oktober plaatsvond, er twee pistes waren en er nog een journalistenrubriek op donderdagavond was. Ik studeerde nog en kende Chris van een veiling waar we samen voor werkten. Chris moest op een donderdagavond waarop we samen aan de veiling werkten nog een paar rondjes springen in Amsterdam en ik ging mee. Ik was altijd al geïnteresseerd in evenementen en ging vanaf mijn vijfde al met mijn ouders mee naar hengstenkeuringen in Zuidlaren en Utrecht.’’

Medewerker op Jumping Amsterdam

Voor Chris deed ik meerdere evenementen en na de doorstart van Jumping, in 2001 of 2002, werd ik gevraagd om in Amsterdam te komen helpen. Het eerste jaar was ik stalmeester en na twee jaar werd ik pistemanager. Er ontbrak in- en rondom de piste aan een aanspreekpunt en iemand die alles in goede banen wist te leiden. Er waren toen nog meer shows waarvoor veel voorbereid moest worden en veel mensen goed geïnformeerd moesten zijn. In het begin deed ik het werk als stalmanager er nog bij, maar al snel werd dat te druk. Inmiddels heb ik zelfs een collega pistemanager.’’

Betrokkenheid en saamhorigheid

‘’Kenmerkend voor mij is als ik op woensdag bij Jumping Amsterdam naar binnen loop, veel mensen zie die ik een jaar niet heb gezien. Er is geen evenement waar de betrokkenheid zo groot is. Ik ben al lang medewerker bij Jumping, maar er zijn veel mensen die al veel langer betrokken zijn bij Jumping dan ik. De betrokkenheid is groot, maar de saamhorigheid is minstens van hetzelfde level. Zeker op de key posities staan jaar in jaar uit dezelfde mensen en dat maakt het fijn en goed werken.’’

André Hazes

‘’Ik heb veel mooie herinneringen, maar een paar zijn er wel heel bijzonder. Ten eerste wil ik graag noemen de keer dat André Hazes sr. kwam optreden. Bestuurslid Wim Bohnenn had dat geregeld en vooraf mocht dat niet bekend worden. André had een moeilijke tijd gehad en dit was weer één van zijn eerste optredens. Overigens ook één van zijn laatste. Ik was betrokken bij de voorbereiding en alles bij elkaar heeft dat een grote indruk op me gemaakt.’’

Metropolitan Police

‘’Ook wil ik de Metropolitan Police graag noemen. Ze kwamen op woensdag aan en toen moest er nog veel gebeuren aan de show. In de repetities ging alles mis, maar het moest doorgaan. Echter vanaf het eerste echte optreden ging alles perfect en zeker na alle stress was dat geweldig. Zowel het publiek als onze hele crew was onder de indruk.’’

De Sjiem, Marc Houtzager, Willem Greve

‘’Als derde noem ik het afscheid van De Sjiem van Jeroen Dubbeldam. Naast deze momenten zijn er nog een aantal die minder groots waren, maar mij persoonlijk toch erg raakten. Mooie barrages en overwinningen bijvoorbeeld. De winst van Marc Houtzager bij de laatste editie, mede door de betrokkenheid van zijn sponsor Stoeterij Sterrehof die veel doet voor ons concours. Maar ook de winst van onze sport adviseur Willem Greve met Carambole en de starts van Totilas hebben indruk op me gemaakt.’’

Prijsuitreikingen

‘’Waar ik ook intens van kan genieten zijn de prijsuitreikingen van de wereldbeker dressuur. Die moeten heel precies gebeuren en in totaal zijn daar wel 50 personen mee bezig. Die moet ik allemaal aansturen. Als alles dan klopt en de prijswinnaars komen aan het eind van de ceremonie naast elkaar in passage over de middellijn, dat is mijn moment.’’

Afscheid De Sjiem

‘’Ik heb geen favoriete discipline. Mijn betrokkenheid bij de dressuur is door mijn vrouw en mijn rol bij de Nederlandse dressuurjeugd misschien iets groter, maar springen en eventing vind ik ook heel mooi. Jeroen Dubbeldam en De Sjiem hebben bijvoorbeeld met hun Olympisch Goud in 2000 in Sidney ook grote indruk op mij gemaakt. Zoals ook al bij mijn mooiste herinneringen genoemd, het afscheid van De Sjiem in Amsterdam was voor mij een ultieme beleving.’’

Anne Meester

‘’Vroeger zette ik me in voor meerdere evenementen, maar de laatste jaren beperk ik het tot Jumping. Waar ik het ook iets rustiger aan doe. Er is een tijd geweest dat ik het licht aan en uit deed, maar dat is niet vol te houden. Daarom heb ik de laatste jaren in Anne Meester een hele fijne collega gevonden. Helaas is Anne momenteel hoogzwanger, maar ik heb gelukkig wel een andere assistent. Robin Jonker zal haar plaats innemen dit jaar.”

Anky van Grunsven

Hank praat rustig en schraapt regelmatig zijn keel. Jumping doet hem duidelijk wat. Het gesprek is telefonisch, maar zijn passie voor het evenement is voelbaar. We vragen hem of hij nog dromen heeft met betrekking tot zijn favoriete concours. Voor het eerst blijft het even stil, maar dan komt er gelukkig wederom een mooi antwoord. Hank: “Eigenlijk heb ik geen grote dromen. De laatste edities van Jumping had ik het gevoel dat alle puzzelstukjes bijna perfect ingevuld werden, het was goed zo en dat gaf mij heel veel voldoening. Echter ik heb nog wel drie dingen die ik graag nog eens terug op het programma zou zien. Zo hadden we in de gloriedagen van Anky van Grunsven op zondagavond. Dat vond ik ultieme avonden, vooral de keer toen Wibi Sourjadi haar live op de vleugel kwam begeleiden. Voor mijn gevoel konden we het publiek toen echt verwennen en was die avond grensverleggend.’’

Lucky Ajax

‘’Iets anders wat ik graag nog eens zou willen beleven is de voetbalwedstrijd op zaterdagavond tussen de ruiters en Lucky Ajax. Zelf heb ik meerdere keren meegedaan met de ruiters en dat vond ik ook echt een belevenis. Ik heb zelfs twee keer op goal gestaan. Een leuke anekdote is dat Lucky Ajax in de thuis shirts van Ajax speelde en wij in de uit shirts. Die shirts moesten echter terug, maar de ruiters wilden die graag houden. Met als gevolg dat ik alle zadelkisten na moest gaan lopen om die shirts te zoeken. Tenslotte zou ik het heel mooi vinden als er nog eens zo’n grootheid als Hazes op zou komen treden.”

Wij gevoel

We zouden nog uren naar Hank kunnen luisteren, wat een mooie herinneringen en heerlijke verhalen. Maar aan alles komt een einde en ook aan dit gesprek. We vragen onze pistemanager het gesprek af te sluiten. Hank: “Ik heb het al gezegd, maar Jumping staat voor mij voor het “wij gevoel”. Met elkaar iets neerzetten, het samen doen. Normaal ben ik niet goed in allerlei avondjes afgaan en ben ik een matige bezoeker, maar na twee jaren zonder Jumping als gevolg van Corona, heb ik de vrijwilligersavond bij de familie Chardon bezocht en ook de medewerkers avond in Novotel. Ik wil iedereen weer heel graag zien en het wij-gevoel terugkrijgen.”

Iedereen heeft er meer zin in dan ooit en we gaan ervoor. Op naar Jumping Amsterdam 2023, eindelijk is het bijna weer zover!

MEER NIEUWSBERICHTEN