Hippisch Nederland treurt. Dit weekend geen topsport in de RAI.  Geen gezellig strodorp, geen feestavonden met Café Bolle Jan. Geen hardwerkende vrijwilligers met een glimlach van oor tot oor. Geen Jumpertjes ochtend. Geen nationale donderdag waar zoveel ruiters zo hard hun best voor hebben gedaan om zich te kwalificeren. Geen Jumping Amsterdam 2022 na ook al geen 2021 editie. Hippisch Nederland treurt. Maar één persoon een beetje extra. Voor velen het gezicht van Jumping. Dag en nacht is ze met ons evenement bezig, alles heeft ze er aan gedaan om het toch door te kunnen laten gaan, Ze heeft, om maar in de sfeer te blijven, gewerkt als een paard, maar het mocht niet baten. Naast het verdriet komt haar vechtersmentaliteit alweer boven, want ze gaat door. Op naar Jumping 2023 met Irene Verheul!

Irene is 33 jaar en heeft 2 dochters van 7 en 5 jaar die tot haar grote blijdschap ook al paardenmeisjes zijn. Sinds 2015 werkt ze bij Jumping. Naast haar hele grote passie voor de paardensport en evenementen houdt ze van koken, gezellig borrelen met vrienden, boksen en hardlopen.

Scenario’s

We zijn benieuwd hoe het nu met onze sportief directeur gaat. Irene: “Dat we Jumping wederom moesten verplaatsen was een hele, hele flinke domper. Dat doet echt zeer … Deze week is de week van het evenement en ik krijg veel blijken van medeleven. Iedereen is ermee bezig, van ruiters tot vrijwilligers. Nu zouden we dit doen, nu zouden we dat doen. We waren al zo ver met de voorbereiding. Wel met de aantekening dat sinds de besmettingen opliepen ik vooral bezig was met damage control, scenario’s maken wat wel zou kunnen. Slapeloze nachten heb ik ervan gehad, hoe zou Jumping alsnog door kunnen gaan. Maar ons concours betekent samen zijn en het kon echt niet. Uiteindelijk een week voor kerst hebben we de knoop doorgehakt en dat was echt heel, heel pijnlijk”. We horen het verdriet in Irene haar stem, maar ze herstelt zich snel. “Echter, nu ik over Jumping praat, zie ik het concours weer voor me en dan komt de lach meteen weer, dan kan ik niet wachten om aan de gang te gaan voor de 2023 editie”.

Financieel fundament

“Positief is dat de kaartverkoop er beter voorstond dan ooit en dat de hospitality volledig was uitverkocht. We waren er gewoon zo goed als klaar voor, de inzet van het team was fantastisch. We kunnen met trots zeggen dat bijna iedereen Jumping steunt door de reeds gekochte kaarten mee te nemen naar editie 2023. Want ja, we komen terug, dat is zeker.

De jaren voor Corona hebben we hele grote stappen gemaakt zowel op de beursvloer als op het niveau van de sport. De bedoeling was om dit de afgelopen 2 jaar te bevestigen. Die kans pakken we in 2023! Ik heb nog genoeg ambities en mooie ideeën, en daar gaan we zeker verder aan bouwen”.

Stilstand is achteruitgang

Irene Verheul en Jumping Amsterdam. Dat is ongeveer hetzelfde als Parijs en de Eiffeltoren, Amsterdam en Ajax. Wij kunnen ons daarom niet voorstellen hoe Irene haar tijd doorbrengt in een jaar zonder “haar” concours. Ze lacht: “Ik zit inderdaad niet stil. Zowel vorig jaar als dit jaar volg ik cursussen, ik vind het belangrijk om mezelf te blijven ontwikkelen. Ook blijf ik altijd bezig met Jumping, de organisatie, de koers die we willen volgen, de visie die we hebben want stilstand is achteruitgang. Met twee enthousiaste ponymeisjes thuis verveel ik me natuurlijk nooit. Tenslotte probeer ik inspiratie op te doen op evenementen die wel door kunnen gaan. Ja, ik blijf altijd bezig, maar ik mis in jaren als deze mijn ‘evenementen’ leven enorm”.

Café Bolle Jan

Oké, we zijn gerustgesteld. Maar toch nog iets waar we benieuwd naar zijn. Hoe gaat Irene dit weekend doorbrengen, het weekend dat eigenlijk het hoogtepunt van het jaar zou moeten zijn. Even blijft het stil, maar toch weer die dappere lach: “We hebben vanmorgen gebrainstormd over hoe we de vrijwilligers toch nog kunnen gaan zien in de komende periode. Ik weet zeker dat ik nog wat rondjes ga terugkijken. De winnende rit in de Wereldbeker van Marc Houtzager bij de laatste editie. Maar ook de overwinning van onze ambassadeur Willem Greve een paar jaar daarvoor. Dan krijg je meteen dat Jumping-gevoel en een een glimlach op je gezicht die er zomaar niet meer vanaf gaat. Dat geeft energie en inspiratie. Tenslotte is zondag de horeca open en zullen we met het team van kantoor Amsterdam in gaan om een borrel te drinken. Een borrel met een lach en een traan. En, ik weet zeker dat we Café Bolle Jan niet over zullen slaan!

Na het weekend gaan we verder met de financiële afronding van dit jaar. Ook vanaf deze plaats een hele dikke dank aan al onze trouwe partners die ons hierin zo steunen. Er zal een wat rustige periode volgen, maar ik kan niet wachten om weer aan de slag te gaan met de 2023 editie.

Ik wil dit gesprek graag eindigen met te vertellen dat ik ondanks de trieste afloop met een bijzonder gevoel kan terugkijken op de afgelopen periode. Jumping is van ons allemaal, dat is weer eens heel duidelijk geworden. Al die steun, al die blijken van medeleven, geweldig!”

Moeten we hier nog iets aan toevoegen? Mooie woorden van een sterke vrouw. Bedankt voor je ongelooflijke inzet Irene. Hoe moeilijk het ook was de afgelopen maanden, je hebt nooit geklaagd, nooit opgegeven, bent altijd positief gebleven, had altijd een positief woord klaar om je collega’s en vrijwilligers op te beuren, je wist altijd iedereen weer te motiveren, hoe zwaar je het zelf ook had. Met hoofdletters: RESPECT! Zoals jij altijd en ook dit weekend aan Jumping denkt, zullen wij dit weekend aan jou denken.